Vatikan Hakkında Karanlık Sırlar

1. Vatikan'ın Baş Şeytan Kovucusu 100.000'den Fazla Şeytan Kovma Ayini Gerçekleştirdi

Şeytan çıkarmanın sadece korku filmlerinde görülen ve Orta Çağ'a ait bir uygulama olduğuna inanılsa da, uygulama Katolik Kilisesi'nde yaşamaya devam etmektedir. Peder Gabriele Amorth merhum bir rahiptir ve Vatikan'ın baş şeytan kovucusu olarak görev yapmıştır. 60 yıl boyunca görev yaptı ve yaklaşık 160.000 şeytan çıkarma ayini gerçekleştirdiğine inanılıyor. Ancak şeytan çıkarma ayini sadece merhum baş şeytan çıkarıcı ile sınırlı değildir. Yıllar boyunca çeşitli Papalar tarafından icra edilmiştir. BBC, 2018 yılında Vatikan'ın dünyanın dört bir yanından 250 rahibi yıllık bir çalıştayda ağırladığını bildirdi.

2. Vatikan Nazi Savaş Suçlularının Müttefik Kuvvetlerden Kaçmasına Yardım Etti

Dünya Savaşı'nı sona erdiren Müttefik Kuvvetlerin Almanya'daki zaferinin ardından Naziler Avrupa dışına sığınmak zorunda kaldı. Binlerce Nazi Güney Amerika ülkelerine, özellikle de Arjantin, Şili ve Brezilya'ya kaçmayı başardı.

Harvard araştırmacısı Gerald Steinacher, Vatikan'ın Nazilerin bu ülkelere seyahat etmesine yardımcı olduğuna işaret eden seyahat belgelerini gösteren bir kitap yazdı. Steinacher, bunun Avrupa Hıristiyanlığını canlandırma umudu ve Sovyetler Birliği'nin artan etkisinden duyulan korkuyla yapıldığını savunmaktadır. Ancak Vatikan bu iddialar hakkında yorum yapmayı reddetti.

3. Vatikan Holokost'tan Para Kazandı

Binlerce Nazinin Avrupa'dan kaçmasına yardım etmenin yanı sıra Vatikan, Nazilerin yağmaladığı sanat eserleri, golf ve Yahudi ailelere ait diğer mülklerin kaçırılmasına da yardımcı olmuştur.

Amerikan gazeteci Gerald Posner, Vatikan'ın mali danışmanı Bernardino Nogara'nın Nazi casuslarından biri olduğuna inanıldığını söylüyor. Vatikan'ın, öldürülen Yahudi ailelerin hayat sigortası planlarından elde edilen varlıkları saklayan İtalyan sigorta şirketlerine para yatırmasına izin veren korkunç bir plan kurduğuna inanılıyor. Vatikan doğrudan sigortacı değil de yatırımcı olduğu için, plan kullanılarak kazanılan paranın herhangi bir kısmını iade etmeleri gerekmiyordu.